2010 Cilt 8 Sayı 2

Permanent URI for this collectionhttps://hdl.handle.net/11452/6340

Browse

Browsing by Author "Çetinkaya, Merih"

Filter results by typing the first few letters
Now showing 1 - 1 of 1
  • Thumbnail Image
    Item
    Nekrotizan enterokolitli prematüre bebeklerin değerlendirilmesi
    (Uludağ Üniversitesi, 2010-07-07) Özkan, Hilal; Çetinkaya, Merih; Köksal, Nilgün; Özboyacı, Evren; Özboyacı, Ali; Yapıcı, Şenay; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı/Neonatoloji Bilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı.
    Giriş: Bu çalışmanın amacı yenidoğan yoğun bakım ünitesinde nekrotizan enterokolit (NEK) ile izlenmiş olan prematüre bebeklerin karakteristik özellikleriyle kısa ve uzun dönem sonuçlarının değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Ocak 2005 ile Aralık 2009 yılları arasında yenidoğan yoğun bakım ünitemizde yatarak takip edilen gestasyon yaşı ≤34 hafta olan ve NEK tanısı alan 50 prematüre bebek alındı ve bu bebeklerin karakteristik özellikleri, klinik ve laboratuvar bulguları ve prognozları değerlendirildi. Bulgular: Çalışmaya alınan prematüre bebeklerin 15’inde (%30) evre 1, 21 (%42) tanesinde evre 2 ve 14 (%28) tanesinde evre 3 NEK mevcuttu. NEK insidansı %7,5 (50/658) idi. NEK gelişen bebeklerin ortalama gestasyon yaşlarının ve doğum ağırlıklarının, sırasıyla 29±2,2 hafta ve 1142±300 gram olduğu görüldü. Ortalama NEK başlangıç zamanı 18,5±8,1 gün idi. Olguların %64’ünde hipoksik doğum öyküsünün olduğu saptandı ve anne sütü ile beslenme oranı %54 olarak bulundu. NEK’li olguların %36’sında kan kültüründe üreme tespit edildi. Evre 3 NEK olan 8 olguda cerrahi tedavi uygulanırken diğer olgular medikal tedaviye cevap verdi. Mortalite oranı %12 olarak bulundu ve yaşayan bebeklerde kısa ve uzun dönem en sık sorunların sırası ile beslenme problemleri ve malabsorbsiyon olduğu görüldü. Sonuç: NEK prematüre bebeklerde görülen en ciddi sorunlardan biridir. Yenidoğan yoğun bakımındaki gelişmelerle mortalitesi ve sıklığı azaltılabilmiştir. Etyolojide yer alan en önemli faktörler prematürite, hipoksi ve enteral beslenmedir.