Browsing by Author "Kabul, Selva"

Now showing 1 - 5 of 5

Multifocal early gastric adenocarcinomas with gastric lipomatosis: An unusual coexistence
(Wolters Kluwer Medknow Publications, 2014-10) Uğraş, Nesrin; Kabul, Selva; Yerci, Ömer; Öztürk, Ersin; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Patoloji Anabilim Dalı.; AAH-2716-2021; 55386535600; 56113027300; 6603810549
Perforation of the small intestine caused by enteropathy-associated t cell lymphoma
(Aves, 2018-09-01) Kabul, Selva; KABUL, SELVA; Uğras, Nesrin; UĞRAŞ, NESRİN; Yerci, Ömer; YERCİ, ÖMER; Öztürk, Ersin; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Patoloji Anabilim Dalı.; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Genel Cerrahi Anabilim Dalı.; AAH-2716-2021; CAF-3650-2022
Enteropathy-associated T cell lymphoma is a rare lymphoma specific to the gastrointestinal system, arising from intraepithelial T lymphocytes, that is often associated with celiac disease. We report a 53-year-old female patient with no previous disease who presented with severe abdominal pain. Physical examination revealed diffuse abdominal tenderness and abdominal guarding and the patient underwent emergency surgery with a diagnosis of acute abdomen. During the operation, a 20-cm mass was found located on Treitz ligament, invading the duodenum and pancreatic head and perforating the jejunum. Histologically, medium-sized monomorphic atypical lymphocyte infiltration with dark nucleus and narrow cytoplasm was seen in the layers of mucosa, submucosa, muscular wall, and serosa of the duodenum. The final pathological diagnosis was "enteropathy-associated T cell lymphoma type 2" based on immunohistochemical and serological findings. Based on the World Health Organization 2008 criteria, enteropathy-associated T cell lymphoma has two subtypes. Type 1 enteropathy-associated T cell lymphoma is associated with celiac disease and has HLA DQ2 and HLA DQ8 genotype. Enteropathy-associated T cell lymphoma 2 enteropathy-associated T cell lymphoma seldom occurs and is not associated with celiac disease.
Primer akciğer adenokarsinomları ile plevra yerleşimli epiteloid tip malign mezotelyomaların ayırıcı tanısında Napsin A, Caveolin-1, Tip III Kollajen ve Tenascin-X İmmünohistokimyasal antikorların rolü
(Uludağ Üniversitesi, 2015) Kabul, Selva; Akyıldız, Elif Ülker; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Patoloji Anabilim Dalı.
Malign mezotelyoma, başta plevrayı ve diğer serozal yüzeyleri döşeyen mezotel hücrelerinden gelişen, kötü seyirli, nadir görülen malign bir tümördür. Malign mezotelyomanın çeşitli histolojik paternler göstermesi nedeniyle, özellikle epiteloid tip plevral malign mezotelyomanın, periferik yerleşimli ve plevra invazyonu oluşturan primer akciğer adenokarsinomuyla ayırıcı tanısı patologlar açısından zordur. Bu durumda immünohistokimyasal antikorlar ayırıcı tanıya yardımcı olabilir. Çalışmamızda, akciğer adenokarsinomuyla epiteloid tip malign mezotelyomaların ayırıcı tanısında, napsin A, caveolin-1, tip III kollajen ve tenascin-X immünohistokimyasal antikorlarının değerini belirlemeyi amaçladık. Çalışmamız için 2005-2014 yılları arasında, Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Patoloji bölümünde tanı almış 35 akciğer adenokarsinomu ile 35 epiteloid tip malign mezotelyoma olgusunun tümör içeren parafin bloklarına, napsin A, caveolin-1, tip III kollajen ve tenascin-X antikorları uygulandı, her iki tümördeki boyanma oranları incelendi. Adenokarsinom olgularının 25’i erkek, 10’u kadın (erkek/ kadın 2.5), malign mezotelyoma olgularının 19’u erkek, 16’sı kadın (erkek/ kadın oranı 1.1) olarak belirlendi. Olguların yaş ortalaması adenokarsinomda 62, malign mezotelyomada 62 olarak saptandı. Adenokarsinom olgularında; napsin A ile %94.3 oranında, caveolin-1 ile %40 oranında, tenascin-X ile %37.2 oranında pozitivite görülürken, tip III kollajen ile pozitiflik saptanmadı. Malign mezotelyoma olgularında; napsin A ile %2.9 oranında, caveolin-1 ile %97.2 oranında, tip III kollajen ile %17.1 oranında, tenascin-X ile %88.6 oranında pozitiflik belirlendi. Her 4 antikorun immünohistokimyasal boyanmasında, adenokarsinom ve malign mezotelyoma olguları arasında, istatistiksel olarak anlamlı bir fark tespit edildi. Sonuç olarak; napsin A, caveolin-1, tip III kollajen ve tenascin-X antikorlarının, akciğer adenokarsinomu ve plevral epiteloid tip malign mezotelyomaların ayırıcı tanısında yarar sağlayabileceği kanısına varıldı.
Prognostic significance of estrogen receptor, progesterone receptor, HER2/neu, Ki-67, and nm23 expression in patients with invasive breast cancer
(Imprimatur Publications, 2013-01-29) Ölmez, Fatma; Çubukçu, Erdem; Kanat, Özkan; Ölmez, Ömer Fatih; Kabul, Selva; Canhoroz, Mustafa; Avcı, Nilüfer; Deligönül, Adem; Hartavi, Mustafa; Çubukçu, Sinem; Kurt, Ender; Evrensel, Türkkan; Gökgöz, Şehsuvar; Manavoǧlu, Osman; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Onkoloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Patoloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Dahiliye Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Genel Cerrahi Anabilim Dalı.; 0000-0002-9732-5340; AAJ-1027-2021; DJG-4827-2022; ETP-1691-2022; CYM-0930-2022; CAH-9737-2022; CJW-6018-2022; CCT-7946-2022; ESM-4544-2022; CUI-5353-2022; CMF-4464-2022; DAS-3088-2022; EXK-4525-2022; FLP-9613-2022; 53986153800; 55881548500; 55779185600; 56113027300; 52663246200; 55390409800; 37088030300; 55370753300; 55778484600; 7006207332; 6603942124; 6603238737; 6602587152
Purpose: To determine the prognostic significance of estrogen receptor (ER), progesterone receptor (PR), HER2/neu, Ki-67, and nm23 immunohistochemical expression with respect to progression free survival (PFS) and overall survival (OS) in Turkish patients with invasive breast cancer (IBC). Methods: Patients with IBC (n = 81; mean age = 51.9 ± 11.1 years) were prospectively enrolled at the Department of Oncology, Uludag University Medical Center, Bursa, Turkey. Immunohistochemistry was performed on formalin-fixed, paraffin-embedded tissue sections. Results: We did not find any significant association between immunohistochemical expression of ER, PR, HER2/neu, Ki-67, and nm23 and the baseline characteristics of IBC patients. The median patient PFS was 30 months (range 22-45), and the median OS was 32 months (range 23-46). Stratification of the patient population according to nm23 immunohistochemical expression revealed a statistically significant difference in terms of both OS (p < 0.05) and DFS (p < 0.05). Multivariate Cox regression analysis indicated that tumor grade, axillary lymph node status, and nm23 immunohistochemical expression were the 3 main independent prognostic factors for PFS and OS in IBC patients. Conclusion: Reduced nm23 immunohistochemical expression is an independent negative prognostic factor for OS and PFS. Patients with negative nm23 expression may require a more intensive follow-up.
Prognostic value of p53 protein expression in giant cell tumor of bone
(Vesalius Univ Medical Publ, 2015-12-01) Yalçınkaya, Ulviye; Uğraş, Nesrin; Kabul, Selva; Ocakoğlu, Gökhan; Bilgen, Muhammed S.; YALÇINKAYA, ÜLVİYE; UĞRAŞ, NESRİN; KABUL, SELVA; Bilgen, Muhammed S.; Ocakoğlu, Gökhan; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Cerrahi Patoloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Onkoloji ve Pediatrik Biyoistatistik Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Ortopedi Anabilim Dalı.; 0000-0002-1114-6051; AAH-2716-2021; AAH-8924-2021; HLG-6346-2023; AAH-5180-2021; CAH-9737-2022; ELH-9133-2022
Giant cell tumor of bone (GCTB) is a benign tumor with a tendency for local recurrence. GCTB may cause lung metastases, and secondary malignant GCTB is rare. Its histological appearance does not predict local aggressiveness and/or the metastatic potential of the tumor. We aimed to investigate the prognostic value of the Ki-67 proliferative index and p53 protein expression in GCTB in predicting local recurrence, lung metastasis, and malignant transformation. We retrospectively reviewed 42 cases of GCTB. The p53 expression was positive in 20 cases. We used 10% as a cut-off value for p53 expression. In 10 cases, there were local recurrences. Lung metastases were found in three cases and malignant transformation was found in one case with classical GCTB located in the sacrum three years following diagnosis. The Ki-67 index was higher in cases with recurrence, but this difference was not statistically significant. Of the recurrent cases, two had no p53 staining while eight had moderate-to-strong staining. The staining was usually weakly positive in the non-recurrent cases. In conclusion, we believe that p53 may be used as a marker for the biological behavior of GCTB.