Browsing by Author "Yerebakan, Selcan"

Now showing 1 - 4 of 4

Augmenting posterolateral fusion with transforaminal lumbar interbody fusion cage improves clinical outcome, but not fusion rate, of posterior decompression
(Sage Publications, 2020-04-01) Atıcı, Teoman; Yerebakan, Selcan; Ermutlu, Cenk; Özyalçın, Ali; ATICI, TEOMAN; Yerebakan, Selcan; ERMUTLU, CENK; ÖZYALÇIN, ALİ; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı.; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Anesteziyoloji ve Yoğun Bakım Anabilim Dalı.; 0000-0002-9518-541X; 0000-0001-8259-3695; 0000-0003-3772-1699; AAB-2795-2021; EGQ-9946-2022 ; A-5095-2018; JHR-5447-2023
ObjectiveThis study was performed to compare fusion rates and clinical outcomes of posterior decompression by posterolateral fusion (PLF) versus transforaminal lumbar interbody fusion (TLIF) for treatment of lumbar spinal stenosis.MethodsThis retrospective cohort study involved 157 patients with lumbar spinal stenosis treated with instrumented PLF alone or instrumented PLF combined with TLIF from 2010 to 2018. The patients were divided into two groups: the PLF group (Group A), in which posterior decompression with instrumented PLF was performed, and the cage-augmented group (Group B), in which TLIF was added to the procedures described for the PLF group. Patient outcomes (Oswestry Disability Index, visual analog scale score, and 36-Item Short-Form Health Survey scores) and fusion rates were compared.ResultsThe fusion rate was similar between the two groups. Among patients with two- and three-level fusion, improvements in the clinical outcome scores were significantly greater in Group B than Group A.ConclusionCombining TLIF with PLF provides better clinical outcomes than PLF alone when multilevel fusion is indicated. TLIF augmentation does not improve the fusion rates in either single- or multi-level surgery.
Primary treatment of complex proximal humerus fractures using humelock cementless reversible shoulder arthroplasty in the elderly
(Turkish Assoc Trauma Emergency Surgery, 2021-07-01) ; Atici, Teoman; ATICI, TEOMAN; Ermutlu, Cenk; ERMUTLU, CENK; Yerebakan, Selcan; Özyalcin, Ali; ÖZYALÇIN, ALİ; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı.; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Anestezi ve Reanimasyon Anabilim Dalı.; 0000-0002-3396-3407; AEQ-5464-2022
BACKGROUND: Proximal humerus fractures are quite common, constituting 5% of all fractures. Plate osteosynthesis of comminuted fractures in the elderly with osteoporotic bones is prone to complications, including loss of reduction, intraarticular protrusion of screws, avascular necrosis and non-union. Hemiarthroplasty may be preferred to achieve a stable fixation, which permits early shoulder motion. Prerequisites for the successful functional outcome of this surgical technique are to have an intact rotator cuff, which is often torn, and achieve proper soft tissue balance, which is technically demanding. In RSA design, deltoid muscle replaces the function of the supraspinatus, compensating for a dysfunctional rotator cuff or a displaced tuberculum. We designed a retrospective study to evaluate the results of proximal humerus fractures treated with reverse shoulder arthroplasty using Humelock II reversible prosthesis in elderly patients.METHODS: Thirty-one patients (25 females, six males) above 65 years old who underwent reverse shoulder arthroplasty between 2014 and 2019 for Neer 3-4 part fractures or head split injuries were included in this study. Patients with a previous internal fixation attempt, cases with neurological deficit or previous upper extremity fractures, patients who presented later than three weeks after the trauma, cases with less than six months follow-up and patients with additional fractures were excluded. Twenty-eight patients were available for final analysis. Fracture mechanism, time from trauma till surgery, hospital stay and preoperative ASA scores were noted. Humelock II Reversible (FX Solutions) implants were used in all cases. Patients' shoulder range of motion and functional outcome using UCLA, DASH and Constant scores at minimum six months follow-up were evaluated.RESULTS: The mean age was 72.2 (65-95) years, and mean follow-up time was 15.5 (6-48) months. The mean UCLA, Constant and Dash scores at the last follow-up were 27.6 (14-35), 67.9 (38-80) and 30.8 (9.9-79.2), respectively. Mean shoulder flexion, abduction, internal and external rotation were 130 (110-160), 100 (70-140), 40 (15-60) and 39 (15-75) degrees, respectively.CONCLUSION: RSA is a very reliable treatment for proximal humerus fractures in patients over 65 years old. Early active and passive shoulder exercises can be started postoperatively, and good functional outcome and wide ROM can be achieved with this age group. Although stable fixation of the tuberculum is not required for shoulder abduction, it facilitates external rotation and should be attempted in all cases. Clinical outcomes of patients who underwent RSA due to proximal humerus fracture are as good as the outcomes of patients with different etiologies.
Skolyoz cerrahisi sonrası postoperatif yoğun bakım gereksiniminin belirlenmesinde preoperatif ve intraoperatif risk faktörleri
(Bursa Uludağ Üniversitesi, 2019-07-03) Bora, Sinan; Yerebakan, Selcan; Yavaşcaoğlu, Belgin; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı.
Skolyoz bozukluklarında yapılan düzeltici cerrahiler çoklu vertebra tutulumu nedeniyle çoğunlukla cerrahi ve anestezi süreleri uzun cerrahilerdir. Uzamış cerrahi süre, füzyon yapılan vertebra sayısının çokluğu ve potansiyel kan kaybı nedeniyle, yüksek volümlerde sıvı ve kan ürünü uygulanmasını, postoperatif dönemde yakın izlem gerektirebilir. Çalışmamızda kurumumuzda 2013-2015 yılları arasında düzeltici skolyoz cerrahisi yapılan 155 hasta dosyası retrospektif olarak değerlendirildi. Preoperatif ve intraoperatif veriler incelenerek yoğun bakım gereksinimini etkileyen risk faktörleri belirlenmeye çalışıldı. Skolyoz cerrahisi geçiren 155 hastadan 25’inde yoğun bakım gereksinimi olduğu saptandı. Yoğun bakım gereksinimi olan hastalarda ASA II (American Society of Anesthesiologists), Cobb açısı > 60°, nöromuskuler skolyoz olmasının preoperatif risk faktörleri olduğu saptandı (p=0.000, p=0.011, p=0.000). Anestezi ve cerrahi sürelerin uzamasının, füzyon yapılan vertebra sayısındaki artışın neden olduğu cerrahi kanama ve transfüze edilen kan ürünü hacmindeki artışın intraoperatif risk faktörleri olduğu saptandı (p=0.000, p=0.000, p=0.000, p=0.006, p=0.000). Ek olarak uzayan cerrahi süre ve artan transfüzyon ihtiyacının beraberinde getirdiği hipotermi ve asidozun YB gereksinimini arttırdığı saptandı (p=0.001, p=0.000). Preoperatif ve intraoperatif risk faktörleri göz önünde bulundurulduğunda, yoğun bakım gereksinimi olacak hastaların önceden belirlenmesi, yoğun bakım kaynaklarının yönetimine katkı sağlayacaktır.
Yüksek kardiyak riskli olguda ultrasonografi eşliğinde kombine femoral-siyatik blok
(Bursa Uludağ Üniversitesi, 2019-09-13) Yılmaz, Nezir; Yerebakan, Selcan; Gurbet, Alp; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı.
Yüksek kardiyak riskli hastalarda, hemodinamik duyarlılık ve antikoagülan kullanımı nedeniyle genel ve spinal anestezi kontraendike olarak kabul edilmektedir. Hemodinami üzerine etkileri minimal olan periferik sinir blokları yüksek riskli hasta grubunda daha güvenli bir anestezi yöntemi olarak görülmektedir. Bu olgu sunumunda yakın zamanlı miyokard infarktüsü geçmişi olan yüksek riskli kardiyak hastada kombine femoral –siyatik blok uygulamasını sunuyoruz. Hastada operasyon süresince ek anestezi ve analjezi ihtiyacı gözlenmedi. Peroperatif ve erken postoperatif dönemde komplikasyona rastlanmadı. Sonuç olarak kombine femoral –siyatik blok yüksek riskli hastalarda alt ekstremite cerrahilerinde etkin ve güvenli bir anestezi yöntemi olarak uygulanabilir.