Acil servise başvuran COVİD-19 pozitif olan Türkiye Cumhuriyeti Vatandaşları ile mültecilerin karşılaştırılması

Abstract

Acil servise başvuran koronavirüs hastalığı (Covid-19) pozitif tespit edilen Türkiye Cumhuriyeti (T.C.) vatandaşları ile mültecilerin sosyo-ekonomik durumu, özgeçmiş, klinik seyir, tedavi ve sonuçlarının karşılaştırılması ve bulduğumuz veriler ışığında alınabilecek yeni kararlarla olası yeni pandemilerde sağlık hizmetlerine yol göstermeyi amaçladık. Bursa Yüksek İhtisas Eğitim ve Araştırma Hastanesi Acil Servisine başvuran hastaların 3 aylık süredeki retrospektif verilerine hasta dosyaları ve hastane bilgi yönetim sistemi üzerinden ulaşılmıştır. Hastaların yaş, cinsiyet, acil servise başvuru tarihi, ek hastalık varlığı, favipiravir, asetilsalisilik asit (ASA), heparin, antibiyotik, steroid, hidroksiklorokin kullanımları, acil servis başvuru fatura değerleri ve laboratuvar (nötrofil, lenfosit, ferritin, platelet, D-dimer, fibrinojen, C-reaktif protein (CRP)) bulguları, acil servisten sonlanışları ve ilk 6 ay içindeki mortaliteleri karşılaştırılmıştır. Çalışmaya 4733 hasta dahil edildi. Bu hastaların %78,7’si T.C. vatandaşıydı. Hastaların %54,3’ü erkek ve %12,9’u da hipertansif olarak saptandı. Acil servis sonlanımı sonrası % 76,5’i ev karantinası önerilerek taburcu edildi. Hastaların cinsiyet, ek hastalıklar ile uyrukları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki saptandı. Yaş ve fibrinojen değerleri yabancı uyruklularda anlamlı olarak düşük iken (p<0,001), fatura miktarı ve ferritin düzeylerinin ise T.C. vatandaşlarında anlamlı derecede düşük olduğu görüldü (p<0,001). Hastaların klinik sonlanım, yatış ve taburculukları arasında anlamlı fark tespit edilmemiştir. Yabancı uyruklu hastalarda kronik hastalıklar daha az iken çoklu ilaç tedavisi ile takip edildikleri görülmektedir. Mevcut dil bariyerinin ise hekimleri polifarmasiye yöneltmiş olabileceğini düşünmekteyiz.

We aimed to compare the socio-economic status, background, clinical course, treatment, and outcomes of Republic of Turkey citizens and refugees who were found to be positive for coronavirus disease (COVID-19) and admitted to the emergency department and to guide health services in possible new pandemics with new decisions that can be taken in the light of the data we found aimed to show. Retrospective data of patients admitted to the Emergency Department of Bursa Yüksek İhtisas Training and Research Hospital for four months were obtained through patient files and the hospital information management system. Age, gender, date of presentation to the emergency department, presence of comorbidities, use of favipiravir, acetylsalicylic acid, heparin, antibiotics, steroids, hydroxychloroquine, emergency department admission bill values and laboratory findings, emergency department discharge and mortality in the first six months were compared. The study included 4733 patients. Of these patients, 78.7% were Turkish citizens. 54.3% of the patients were male, and 12.9% were hypertensive. After the emergency department outcome, 76.5% were discharged with the recommendation of home quarantine. There was a statistically significant relationship between gender, comorbidities, and nationality of the patients. While age and fibrinogen levels were significantly lower in foreign nationals (p<0.001), invoice amount and ferritin levels were significantly lower in Turkish citizens (p<0.001). No significant difference was found between the patient's clinical outcome, hospitalization, and discharge. Foreign patients had fewer chronic diseases and were followed up with polypharmacy. We think that the existing language barrier may have led physicians to polypharmacy.