Bakır (II) iyonunun karışık ligand komplekslerinin in vitro sitotoksik ve genotoksik etkilerinin sağlıklı ve kanser hücre hatlarında belirlenmesi

Abstract

Bakır, hem sağlıkta hem de patolojide temel rol oynayan önemli bir eser element olup giderek çok sayıda kanser tipinin moleküler patogenezinde rol oynamaktadır. Günümüzde genel kemoterapötik uygulamalarda koordinasyon komplekslerinde sisplatin'in yerini alma konusunda uygunluğu gösterilmiştir. Bu çalışmada iki yeni suda çözünebilen bakır (II) karışık ligant kompleksi ile adenokarsinomik insan alveoler bazal epitel, A549 ve kanserli olmayan insan bronşiyal epitel, BEAS-2B hücre hatlarında antikanser etkilerinin araştırılması amaçlanmıştır. Bunun için XTT testi (sitotoksisite), Komet testi (genotoksisite) ve DCFH-DA (ROS) testleri kullanılmıştır. A549'da kompleks 1'in istatistiksel olarak önemli antiproliferatif aktiviteleri gözlenmiştir. Comet ve DCFH-DA analizlerinde, kompleks 2 kompleks 1'e göre kanser hücresinde daha genotoksik etki gösterdiği ve ayrıca kanser hücresinde de yüksek ROS oluşumu indüklerken normal hücrelerde anlamsız derecede düşük bir ROS artışı saptanmıştır. Bu sonuçlar ancak ön hazırlık niteliğindedir ve daha iyi tedavi uygulaması için, bu ajanların hücresel etkisi ve işlevsel etkileşimlerini daha iyi bir şekilde anlamamız için ileri çalışmalar gereklidir.Copper is an essential metalloelement that plays key fundamental roles in both health and pathology, and is increasingly been implicated in molecular pathogenesis of a lot of cancer types and has shown promise as a replacement to cisplatin in coordination complexes presently in mainstream chemotherapeutic practices. In this study two novel water-soluble ternary copper (II) mixed ligand complexes; complex 1: (Cu(4-mphen)(tyr)(H2O)]NO3·2H2O) and complex 2: (Cu(5-mphen)(tyr)(H2O)]NO3·2H2O where (4-m = 4-methyl; 5-m = 5 - methyl; phen - 1, 10 = phenanthroline; tyr = tyrosine)), were investigated on adenocarcinomic human alveolar basal epithelial cell, A549 and non-cancerous human bronchial epithelial cell, BEAS-2B for their anticancer effects using the XTT assay (cytotoxicity), Comet assay (genotoxicity) and DCFH-DA assay (ROS) tests. A more statistically significant antiproliferative activities of complex 1 was observed in A549. In Comet and DCFH-DA assays, complex 2 showed more genotoxic potency than complex 1 and further indicated a significantly higher ability to induce ROS formation in the cancer cell, but a minimal insignificant ROS rise in normal cells. These results can only be preliminary and further studies are necessary to better understand the cellular effects and functional interactions of these agents, for better therapeutic application.