İmlâsı yönüyle dikkat çeken bir eser: Resimli İran Sefaretnamesi (Metin)

Abstract

Türkler, tarih boyunca çeşitli alfabeler kullanmışlardır. Bunlar arasında, en uzun süreli ve en yaygın olarak kullanılanı Arap alfabesidir. Bu alfabe, ünsüz esasına dayananır. Buna karşılık Türkçe, ünlüleri bol ve çeşitli olan bir dildir. Bu bakımdan Türkçenin imlâsını Arap alfabesiyle gösterme konusunda bazı sıkıntılar ortaya çıkmıştır. Eski Anadolu Türkçesi Devrinde harekeli yazılan bazı eserler yardımıyla devrin imlâsını tespit edebilmek bir dereceye kadar mümkündür. Ancak Klasik Osmanlı Türkçesi Dönemininin başlangıcı kabul edilen XVI. yüzyıldan itibaren imlânın gelenekselleşmesi ve hareke sisteminin terk edilmesi sebebiyle bu dönemden itibaren yazılmış metinlerde, imlâ özelliklerinin takip edilmesi güçleştirmiştir. Bu güçlüğün aşılmasında trankripsiyon metinleri ve az da olsa harekeli olarak yazılmış metinler, bizlere yardımcı olmaktadır. Bu eserlerden biri olarak da Resimli İran Sefaretnamesi gösterilebilir. Bozoklu Osman Şakir tarafından milâdî 1811’de yazılmış olan eser, harekeli olması ve yazarı tarafından yazı ve imlâsına dikkat çekilmesi yönüyle de incelenmeye değerdir. Bu çalışmada, daha önce bir bildiriyle imlâ özelliklerini tespit etmeye çalıştığımız bu eserin metnini de yayımlayarak Osmanlı Türkçesinin imla yönünden XIX. yüzyıldaki gelişiminin tespitine katkı sağlamayı amaçladık.Turks have used various alphabets throughout history. Among these is the Arabic alphabet which was used for the longest period of time and most commonly. This alphabet is based on consonants. On the contrary, Turkish is a language with a variety of vowels. In this respect, there appeared some problems related to the representation of the orthography of Turkish with the Arabic alphabet. With the help of some works written with vowel points in the period of Old Anatolian Turkish, it is possible to determine the orthography of the period to some extent. However, due to the orthography’s becoming a tradition and abandoning the vowel point system starting from the 16th century, accepted as the beginning of the Classical Ottoman Turkish Period, it became difficult to follow orthographic characteristics in the texts written in this period. Transcribed texts and, even a little, texts written with vowel points help us overcome this difficulty. The Pictorial Iranian Book of Embassy can be shown among these works. The work, written by Bozoklu Osman Şakir in 1811 AD, is worth examining in that both it was written with vowel point system and the author of which drew attention to its inscription and orthography. In this study, we aimed to contribute to the determination of the development of the Ottoman Turkish in terms of orthography in the 19th century by publishing the text of this work, the orthographic characteristics of which we tried to determine through an article before.