Yapısal eşitlik modellemesi ile yalnızlık, kendini affetme ve kendini sevme değişkenleri arasındaki ilişkilerin incelenmesi

Abstract

Çalışmanın amacı, yapısal eşitlik modellemesi ile yalnızlık, kendini sevme ve affetme değişkenleri arasındaki ilişkileri ortaya koymaktır. Çalışmaya gönüllü olarak kamu üniversitesinden 242 öğrenci katılmıştır. Çalışmaya katılanların %58,5’i kız öğrencidir. Çalışmada öğrencilerin yalnızlık düzeylerini belirlemek için UCLA yalnızlık ölçeği ile kendini sevme ve öz-yeterlik olmak üzere iki boyutlu benlik saygısı ölçeği ve Heartland Affetme ölçeği kullanılmıştır. Modele ait uyum indeksleri, X2 /df=1,603; GFI=0,89; CFI=0,90; RMSEA=0,05; SRMR=0,06 olarak elde edilmiştir. Bu sonuçlar, modelin kabul edilebilir bir uyuma sahip olduğunu göstermiştir. Tahmin edilen tüm yol katsayıları istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. Yapısal eşitlik modeline göre, kişinin kendisini affedebilmesinin kendini sevmesinde etkili olduğu, kendini sevmenin yalnızlık hissinde etkili olduğu ve yalnızlık hissinin de kendini affetmede etkili olduğu ortaya çıkmıştır.

The aim of the study was to determine the relationship among loneliness, self-love and forgiveness variables with structural equation modeling. 242 students were voluntarily participated from public university. 58.5% of participants were female students. UCLA loneliness scale and self-esteem scale which contains two dimensions named self-love and self-efficacy and Heartland Forgiveness scale are used to determine the level of loneliness of students. The results were X2 /df=1.603; GFI=0.89; CFI=0.90; RMSEA=0.05; SRMR=0.06 The goodness of fit provided evidence that the hypothesized model was stable. All estimated path coefficients were significant. According to the structural equation model was effective in being able to forgive oneself by self-love, self-love which is effective in the sense of loneliness and the feeling of loneliness also appeared to be effective in self forgiveness.