Tip II diyabetes mellituslu hastalarda kardiyak otonom nöropati ile diyastolik kalp fonksiyonlarının ilişkisi

Abstract

Hem tedavi hem de prognoz açısından önemli farklılıklar gösterdiği için erken dönemde saptanan diyastolik disfonksiyon, sistolik disfonksiyona göre koruyucu hekimlik açısından daha büyük önem arz etmektedir. Bu nedenle çalışmamızda aşikâr kardiyak hastalık bulguları olmayan diyabetik hastalarda prognoz için önemli belirteçler olan kardiyak otonom nöropati (KON) ile diyastolik disfonksiyonun ilişkisini araştırdık. Çalışmaya tip 2 diabetes mellitus tanısı olan 33 hasta dahil edildi. Sağlıklı yaş uyumlu 12 kişi kontrol grubu olarak alındı. KON Ewing testi ile, diyastolik kalp fonksiyonları ekokardiyografi ile değerlendirildi. Ewing skoru<1 olan KON (-) 15 olgu grup 1’i, ≥1 olan KON (+) 18 olgu grup 2’yi oluşturdu. Grup 2’de hem grup 1, hem de kontrol grubuna göre A dalga amplitüdü daha yüksek, E/A oranı daha küçük ve deselerasyon zamanı daha uzun (p<0.05) bulundu. Bu bulgular grup 2’de diyastolik disfonksiyonun daha belirgin olduğunu göstermektedir. Çalışmamızın sonucunda tip II diyabetli olgularda KON ile diyastolik disfonksiyon arasında ilişki olduğunu gösterdik.

Since it shows important differences in circumstances of treatment and prognosis the early diagnosed diastolic dysfunction, compared to systolic dysfunction presents much more importance in terms of preventive practice. In this study we examined the association of cardiac autonomic neuropathy (CAN) and diastolic dysfunction that are important predictors for prognosis in diabetic patients who do not have findings of obvious cardiac disease. In the study 33 patients with type 2 diabetes mellitus were enrolled. Healthy 12 persons were taken as the control group. CAN was evaluated with Ewing test and the diastolic heart functions were evaluated with echocardiographic examination. Group 1 constituted 15 CAN (-) people with Ewing score<1 and the group 2 constituted the 18 CAN (+) with Ewing score ≥1. A wave amplitude was higher, E/A was smaller and the deceleration time was longer in group 2 compared to group 1 and the control group (p<0.05). These findings show that the diastolic dysfunction is more prominent in group 2. In this study we showed that an association of CAN and diastolic dysfunction exists in patents with type 2 diabetes mellitus.