Gelişimsel kalça displazisinin erişkin yaş tedavisinde total kalça protezi uyguladığımız; Asetabulum kalça rotasyon merkezinin anatomik yerinde ve yüksekte tutulduğu hastaların radyolojik ve klinik olarak karşılaştırılması: Retrospektif çalışma

Abstract

Amaç: Total kalça protezi (TKP) uyguladığımız, gelişimsel kalça displazili (GKD) hastalarda; kalça rotasyon merkezinin (KRM) anatomik yerinde ve yüksekte tutulmasının klinik ve radyolojik olarak sonuçlarının karşılaştırılmasıdır. Gereç ve Yöntem: 2012-2022 yılları arasında, 18 yaş üzeri GKD tanısıyla TKP uygulanan 79 hastanın 94 ameliyatı değerlendirildi. KRM’si yerinde ve yüksekte uygulanan hastalar olarak iki gruba (45 yerinde, 49 yüksekte) ayrıldı. Bu hastalar demografik veriler, Harris Kalça Skoru (HKS), Oxford Kalça Skoru (OKS), Vizüel Analog Skala (VAS), bacak boy eşitsizlikleri (BBE), siyatik araz, yatış süresi, kanama miktarı, eritrosit süspansiyon (ES) ihtiyacı, enfeksiyon, debridman, revizyon, dislokasyon, fraktür, osteoliz, gevşeme, heterotopik ossifikasyon (HO) ve pelvik oblisite açısından gruplar arasında kıyaslandı. Bulgular: Demografik verilerde; iki grup arasında anlamlı fark saptanmadı. Radyolojik verilerde; Crowe tip 1, tip 4’te KRM yüksek oranda yerinde; tip 2, tip 3’te yüksekte uygulandı. Dorr tip A’da %73, tip B’de %62,5 oranında konik, Tip C’de %58,8 oranında kare ve silindirik kesit stem uygulandı. Pelvik oblisite değişiminde, migrasyon, gevşeme ve osteolizde anlamlı fark saptanmadı. Klinik verilerde; iki grupta da HKS, OKS ve VAS skorlarında anlamlı iyileşme gözlendi, ancak gruplar arasında anlamlı fark saptanmadı. Yatış, ameliyat sürelerinde fark görülmedi. Yüksekte olan grubun kanama miktarı ve ES ihtiyacı fazlaydı, ancak anlamlı fark yoktu. Her iki grupta anatomik ve klinik BBE’lerde azalma görüldü, ancak gruplar arasında anlamlı fark saptanmadı. Komplikasyonlar açısından gruplar arasında anlamlı fark bulunmadı. Sonuç: Kemik stoğu yetersiz olan GKD hastalarında yeterli kemik stoğunun sağlanabilmesi amacıyla, yüksekte KRM belirlenmesi ve konumlandırılması uygun bir yöntemdir ve komplikasyon oranları yerinde KRM uygulamasıyla benzerdir.Objective: The objective of this study was to compare the clinical and radiological outcomes of maintaining the hip rotation center (HRC) at its anatomical position versus a high position in patients with developmental dysplasia of the hip (DDH) who underwent total hip arthroplasty (THA). Materials and Methods: A total of 94 surgeries performed on 79 patients over the age of 18 with DDH who underwent THA between 2012 and 2022 were evaluated. The patients were divided into two groups: those with the HRC positioned anatomically (45 patients) and those with a higher HRC (49 patients). The groups were compared based on demographic data, Harris Hip Score (HHS), Oxford Hip Score (OHS), Visual Analog Scale (VAS), leg length discrepancies (LLD), sciatic nerve involvement, length of hospital stay, amount of bleeding, need for erythrocyte suspension (ES), infection, debridement, revision, dislocation, fracture, osteolysis, loosening, heterotopic ossification (HO), and pelvic obliquity. Results: No significant differences were observed between the two groups in terms of demographic data. Radiologically, HRC was more often positioned anatomically in Crowe type 1 and type 4, while it was higher in Crowe type 2 and type 3. In Dorr type A, 73% of patients received a conical stem, in type B, 62.5% received a conical stem, and in type C, 58.8% received a rectangular or cylindrical stem. There was no significant difference between the groups in terms of changes in pelvic obliquity, migration, loosening, or osteolysis. Clinically, both groups showed significant improvements in HHS, OHS, and VAS scores, with no significant differences between the groups. There were no differences in hospital stay or surgery duration. Although the higher HRC group had more bleeding and ES requirements, the differences were not significant. Both groups showed reductions in anatomical and clinical LLDs, with no significant differences between the groups. There were no significant differences in complication rates between the groups. Conclusion: Positioning the HRC at a higher level is a viable method for achieving sufficient bone stock in patients with DDH who have inadequate bone stock, and it has complication rates comparable to those of anatomical HRC positioning.