Agresif köpeklerin tedavisinde amitriptilin ve klomipraminin karşılaştırılması

Abstract

Bu çalışmanın amacı, agresyon problemi olan köpeklerin sağaltımında amitriptilin ve klomipraminin etkinliğinin karşılaştırılmasıdır. Çalışmada saldırganlık gösteren ve sahibinin sağaltımı kabul ettiği 24 köpek kullanıldı ve köpekler 3 eşit gruba ayrıldı. Altı hafta süresince, ağız yolu ile bir gruba 2 mg/kg dozda amitriptilin hidroklorid, bir gruba 1 mg/kg dozda klomipramin hidroklorid ve diğer gruba da plasebo uygulandı ve ikişer haftalık periyotlarla hasta sahipleriyle görüşülerek davranış değişiklikleri takip edildi. Çalışmanın sonunda, amitriptilin uygulanan grupta, 4 hastada hayvan sahiplerinin şikayetlerinin ortadan kalktığı ve 3 hastada bu durumun kısmi olduğu saptanmış ve grup içinde p<0.01 düzeyinde istatistiki farklılık bulunmuştur. Klomipramin uygulanan grupta 5 hastada hayvan sahiplerinin şikayetlerinin ortadan kalktığı ve 2 hastada da bu durumun kısmi olduğu görülmüş olup, grup içinde p<0.001 düzeyinde istatistiki farklılık gözlenmiştir. Kontrol grubunda ise 2 hastada hayvan sahiplerinin şikayetlerinin ortadan kalktığı, 2 hastada bu durumun kısmi olduğu görülmüş olup, 4 hastada ise şikayetlerin sürdüğü gözlenmiş ve grup içinde istatistiki farklılık saptanmamıştır. Gruplar arasında değerlendirme yapıldığında aynı haftaların karşılaştırılmasında önemli farklılık saptanmamıştır. Agresyon gösteren her 3 gruptaki köpeklerde sağaltım öncesi ve sonrasında total lökosit, hematokrit, üre ve ALT düzeylerinde farklılık tespit edilmemiştir. Sonuç olarak, saldırganlık belirtisi gösteren köpeklerin sağaltımında amitriptilin ve klomipraminin kullanımının etkili olabileceği ve bu iki ilacın birbirlerine belirgin bir üstünlüğünün olmadığı kanısına varılmıştır.The objective of the present study was to determine the comparision of amitriptyline and clomipramine for treatment of dogs with aggression. This study involved a total of twenty-four dogs with the complaint of aggression and the dogs were divided into three equal groups. During six weeks, 2 mg/kg amitriptyline hydrochloride was given orally to the one group and 1 mg/kg clomipramine hydrochloride was given orally to other group and placebo was administered to controls. Behavioral changes were followed at two-week interval with the cooperation of the owners. At the end of the study, based on the owners’ complaints, in amitriptyline group complaints diminished totally in 4 cases and partially in 3 cases with a statistical difference of P<0.01. In clomipramine group the treatment results of 5 dogs were detected as successful and 2 as partially successful related to the owners complaints with a statistical difference of P<0.001. No difference was observed among the groups examined at the same week. Total leukocyte, hematocrit, urea and ALT levels did not reveal any significant differences among the dogs of these 3 groups before and after the treatment. As a result it was concluded that the use of amitriptyline and clomipramine are both effective for the treatment of aggression and that these two drugs have no priority upon each other.