Critical evaluation of promoting participation of NGOs in the un Security Council

Abstract

Informal relationships have been developed between the UN Security Council (SC) and non-governmental organizations (NGOs). Some scholars and politicians have suggested that these informal relationships should be strengthened through the provision of more formal access mechanisms such as consultative status. On the other hand, increasing participation by NGOs on the SC is questioned by others on the grounds of accountability, fairness and objectivity, the purported threat to international legal order of such participation, and the undermining of the SC’s effectiveness. The current study critically evaluates these reservations regarding the promotion of access for NGOs to the SC. It examines whether or not the provision of formal access justifies these concerns, concluding that while some reservations might be valid, they should not be considered as insuperable obstacles. This is firstly because the SC could develop a mechanism for granting formal access to NGOs that could address these concerns, and secondly that, given that the SC itself already suffers from a lack of accountability, fairness, objectivity and effectiveness, such access by NGOs could help enhance the SC’s capacities in these areas. There is a limited amount of literature on increasing access for NGOs to the SC, but to the best of the author’s knowledge no study has evaluated criticisms of such access in particular, as opposed to NGO’s participation in international organizations in general. The present paper would therefore contribute to the literature in this regard.

BM Güvenlik Konseyi ile sivil toplum kuruluşları (STK) arasında resmi olmayan münasebetler geliştirilmiştir. Bazı araştırmacılar ve politikacılar bu gayrı resmi münasebetlerin daha da geliştirilip danışmanlık statüsü gibi resmi boyuta taşınmasını tavsiye etmiştir. Diğer taraftan, bazıları STK’ların hesap verebilirlik, eşitlik ve nesnellik, uluslararası yasal düzene tehdit oluşturma ve Konsey’in etkin bir şekilde hareket etmesini zayıflatma gibi olumsuz yönlerine vurgulayarak STK’ların Konsey’deki katılımlarının resmi boyuta taşınmasını sorgulamıştırlar. Bu mevcut çalışma, STK’ların Konsey’e resmi statüde girişleri hakkındaki çekinceleri eleştirel bir şekilde ele almıştır. Tavsiye edilen resmi münasebetlerin sağlanmasının bu çekinceleri doğrulayıp doğrulamayacağını incelenmiş, sonuç olarak bazı çekincelerin geçerli olabileceği, ancak çözümlenemez engeller olmadıkları kanaatine varılmıştır. Bunun iki temel nedeni var, birincisi, Konsey STK’larla resmi münasebetler geliştirirken oluşturacağı bir mekanizma ile bu çekincelerin üstesinden gelebilir; ikinci olarak, Konsey hâlihazırda kendisi hesap verebilirlik, eşitlik ve etkili bir şekilde harekete geçme gibi hususlarda problemler yaşamaktadır, STK’lar resmi münasebetler aracılığı ile Konseyin zayıf olduğu bu kabiliyetlerinin iyileştirmesinde katkıda bulunabilir. Literatürde STK’ların Konseye katılımlarının geliştirilmesine yönelik sınırlı sayıda çalışma bulunmaktadır, yazarın bildiği kadarıyla özelde böyle bir katılımın eleştirilerini inceleyen bir çalışma bulunmamaktadır ki yapılan çalışmalar STK’ların genel olarak uluslararası kuruluşlara katılımını ele almıştır. Bu bağlamda, mevcut makale literatüre katkı sağlayacaktır.