Language metaphor and its implications in George Berkeley’s philosophy

Abstract

Philosophy since the time of Berkeley has taken many different turns and undergone fluctuations in emphasis, but interest in Berkeley’s thought persists and it is widespread. No contemporary philosopher in any land can afford to bypass him, and many feel compelled to refute him or offer contrasting alternatives if they do not accept his claims. A central feature of Berkeley’s philosophy is his use of a certain metaphor which we can call ‘language metaphor’. This metaphor charecterizes natural world as a language through which God speaks to man, instructing him the ways of caring for himself, enabling him to predict the future, and teaching him how to act. This article aims to investigate ‘language metaphor’ and its implications in Berkeley’s philosophy.Berkeley’den beri felsefe, ele alınan konular ve onlara verilen öncelik bakımından birçok değişim geçirmiştir. Bununla birlikte, Berkeley felsefesine duyulan büyük ilgi günümüze kadar devam etmiş ve hiç şüphesiz edecek gibi de görünmektedir. Dünyanın herhangi bir yerinde hiçbir felsefe araştırmacısı Berkeley’in düşüncelerini görmezden gelemediği gibi, onun görüşlerine katılmayan çoğu araştırmacı da bu görüşleri çürütmeye ve alternatif açıklamalar getirmeye kendini mecbur hissetmektedir. Berkeley felsefesinin önemli bir özelliği filozofun ‘dil metaforu’ şeklinde isimlendirebileceğimiz bir terimi kullanmış olmasıdır. Bu metafor, tabii dünyayı, Tanrı’nın insana kendine bakıp gözetmenin yollarını gösterme, onun geleceği görmesine imkan sağlama ve davranışlarını nasıl düzenlemesi gerektiğini öğretmede kullandığı bir ‘dil (konuşma)’ olarak nitelendirmektedir. Elinizdeki makale, sözü edilen metaforu ve onun Berkeley felsefesindeki anlamını ele alıp değerlendirmeyi amaçlamaktadır.