Fârâbî ve İbn Sina’nın felsefelerinde vahyin kavramsal muhtevası

Abstract

Bu makale, Fârâbî ve İbn Sina’nın vahiy ile ilgili görüşlerinin tasviri ve tahlilini amaçlamaktadır. Bu bağlamda daha çok, nebinin sahip olduğu yetiler incelenecek, bu konunun bir parçası olan din ele alınmayacaktır. Her iki düşünüre göre vahiy, din ve felsefenin ortak bir konusudur. Onların vahiy hakkındaki düşüncelerini, bilgi ve siyasetle ilgili yazılarında bulabiliriz. Fârâbî ve İbn Sina’nın vahiy teorisi, Faal Akıl, rasyonel nefs ve muhayyile gücü çerçevesinde dile gelir ve vahiy, bu üç gücün ortaklaşa çalışması sonucu açığa çıkan bir bilgi türüdür.

This article aims to analyze and describe the views of al- Fârâbî and Avicenna with regard to the issue of revelation. In doing so, we will investigate the powers and faculties that a prophet is believed to posses without getting into the religious aspect of these notions. According to al- Fârâbî and Avicenna, revelation is the common theme of both philosophy and religion. We can find their views about revelation in their political and epistemological writings. An Al- Fârâbî’s and Avicenna’s theory of revelation contains the notions of active intellect, rational soul, and faculty of imagination. Revelation, then, is the kind of knowledge that all of these three powers involve.