Doğruluğun uygunluk kuramı ve bilimsel açıklama modeli bağlamında pozitivizm ve Hempel

Abstract

Pozitivizm, geleneksel felsefi anlayışların büyük bir bölümünü ve bu anlayışların açığa çıkardığı problemleri metafizik olarak adlandırarak kendisinden ayırmaktadır. Fakat bununla birlikte, kendisi, Platon ve Aristoteles’te kökleri bulunan doğruluğun uygunluk kuramının izleyicisidir. O halde, pozitivizm, bu kuramı kabul ederek bilimsel bilgiyi kendisine konu edindiğinde, epistemoloji tarihinin bilgiye ve ‘doğruluk’a ilişkin problemini de devralmış olmaktadır. Ancak, pozitivizmin konu edindiği bilgi, geleneksel felsefi bilgi olan epistemeden farklıdır. Bu bilgi, 19. yüzyıl biliminden doğmuştur ve felsefi düşünce için yeni bir boyuttur. Bu metinde, pozitivizmin ‘yeni’liği ve uygunluk kuramı bağlamında gelenekselliği Hempel düşüncesi üzerinden ele alınacak ve tartışılacaktır.Positivism was separated itself from traditional philosophical approaches and problems by calling them ‘metaphysical’. But by the way, positivism is the successor of the correspondence theory of truth which has roots in Plato and Aristotle. Therefore when positivism make the scientific knowledge subject to itself with accepting the correspondence theory, it takes over the problem of truth and knowledge from the history of epistemology. As the subject of positivism, the knowledge is different from the traditional philosophical knowledge, episteme. This kind of knowledge raises from 19th century science and it is a new dimension for philosophical thinking. In this study, the novelty and the traditionality of positivism will be investigated in the context of Hempel’s thought.