1986 Cilt 5 Sayı 1

Permanent URI for this collectionhttps://hdl.handle.net/11452/15379

Browse

Browsing by BUU Author "Çelik, Necmettin"

Filter results by typing the first few letters
Now showing 1 - 2 of 2
  • Thumbnail Image
    Item
    Bursa kıraç koşullarında bazı önemli tek yıllık baklagil yem bitkilerinin kuru ot verimi ve kalitesi üzerinde ön araştırmalar
    (Uludağ Üniversitesi, 1986) Açıkgöz, Esvet; Çelik, Necmettin; Ziraat Fakültesi; Tarla Bitkileri Bölümü
    Bu çalışma 1984-85 yıllarında Bura bölgesinin susuz taban arazilerinde ot verimi ve kaliteli yüksek tek yıllık baklagil yem bitkilerini belirlemek amacı ile yapılmıştır. Çalışmalarımızda tek yıllık baklagil yem bitkisi olarak adi fiğ (Vicia sativa L.), koca fiğ (Vicia narbonensis L.), tüylü -fiğ (Vicia villosa Roth) ve Macar fiği (Vicia pannonica Crantz) ile yem bezelyesi (Pisum arvense L.), çemen (Trigonella foenum-graecum L.) ve İran üçgülü (Trifolium resupinatum L.) türleri kullanılmıştır. Araştırmanın yürütüldüğü yıllarda ot verimi ve kalite yönünden türler arasında önemli farklılıklar saptanmıştır. Genel olarak, adi fiğ, yem bezelyesi ve koca fiğ türleri yüksek verim verme niteliklerini deneme süresince korumuşlardır. Bu süre içerisinde Macar fiği ve özellikle İran üçgülü en düşük ot ürününü vermişlerdir. Ham protein içeriği bakımından Tüylü fiğ en yüksek değer (% 21) ile ilk sırayı alırken bunu adi fiğ ve koca fiğ izlemiştir. Ham protein verimi yönünden ise 159.6 kg/da ile adi fiğ ilk sırayı almış bunu azalan bir sırayla tüylü fiğ, koca fiğ, yem bezelyesi, çemen, macar fiği ve İran üçgülü izlemiştir. Elde edilen bulgulara göre Bursa ve yöresinin susuz taban arazilerinde kaliteli yüksek ot verimi için adi fiğ ve yem bezelyesi tarımının yapılması önerilmiştir.
  • Thumbnail Image
    Item
    Bir yonca çeşidi ( medicago satiua l. var.rimpous)'nde ekim sıklığı, sulama rejimi ve gübre uygulamalarının tohum verimi ve verim kriterlerine etkileri üzerinde araştırma
    (Uludağ Üniversitesi, 1986) Çelik, Necmettin; Ziraat Fakültesi; Tarla Bitkileri Bölümü
    Bu çalışma, 1981 yılında Erzurum'un sulanan koşullarında bölge için yeni bir yonca çeşidi (Medicago sativa L. var. Rimpous) ile yürütülmüştür. Çeşidin bölgeye çok iyi adapte olduğu anlaşılmıştır. Araştırmada, bitki sıklığı, sulama rejimi ve fosforlu gübre uygulamalarının tohum verimi ve verim kriterleri üzerindeki etkileri 1982. ve 1983 yıllarında dört tekrarlamalı üçlü şerit deneme planı ile gözden geçirilmiştir. Parseller 27, 54 ue 81 cm lik sıra aralıkları; toprak faydalı rutubeti % 0,30 ve 60 'a düştüğü zaman •yapılan sulamalar ile fosforun 0,5 ve 1 O kg/da 'lık dallarından oluşmuştur. Uygulanan faktörler deneme yıllarında yonca tohum verimini önemli ölçüde• etkileme eğilimi göstermiştir. Genellikle, geniş sıra aralıkları, sık sulama ve yüksek fosforlu gübre miktarları tohum verimini daha fazla aktarmışlardır. Ancak, sulamanın en etkili faktör olduğu belirlenmiştir. Ayrıca, bitki sıklığı, sulama rejimi ve gübreleme uygulamaları az ya da çok bakla sayısı/sap, tohum sayısı/bakla ue 1000-tane ağırlıklarını etkilenişlerdir. Yine, tohum verimi ile verim kriterleri arasında korelasyonlar saptanmıştır. Sonuç olarak, tohum üretim amacıyla Rimpous yonca çeşidinin Doğu Anadolu Bölge koşullarında 81 cm sıra arası mesafe ile ekilmesi, her seferinde 35 mm su olmak üzere yılda 7-8 kere sulanması ve dekara 1 O kg P2 0 5 verilmesi önerilebilir. Bununla beraber, kesin öneriler için benzer Çalışmaların yapılması da öneriye değer bulunmuştur.