2015 Cilt 24 Sayı 1

Browse

Now showing 1 - 1 of 1

Ebû İshâk ez-Zeccâc’ın Esmâ-i Hüsnâ ve besmele hakkında iki eseri
(Uludağ Üniversitesi, 2015) Yıldız, İbrahim; Sosyal Bilimler Enstitüsü
Dillerin en belirgin özelliğinin zamanla yenilenmesi, gelişmesi ve değişmesi olduğu dikkate alındığında, insanlık tarihinin belli bir döneminde, belli bir muhitte nâzil olan Kur’ân’ın anlaşılmasında problem yaşanması gayet doğaldır. Bunu aşmanın en kesin metodunun, ilahî iradenin büründüğü biçimsel şartları dikkate alarak, nüzûl zamanındaki Arap dilinin yapısının bilinmesi olduğunu söyleyebiliriz. Bu sebeple tefsir ilmi açısından ilk üç asırda ortaya konulan filolojik çalışmaların önemi büyüktür. Bu dönemde Arapça’nın ve Kur’ân’ın geneline yönelik yapılan çalışmaların yanı sıra Kur’ânî kelime ve konularda risale türü filolojik çalışmalar da yapılmıştır. Araştırmamızda Zeccâc’ın Arap dilinin gramer ve lugat özelliklerini temel alarak yazdığı Tefsîru esma’illâhi’l-hüsnâ ve Kitâbü’l-ibâne ve’t-tefhîm ‘ân ma‘âni bismillâhirrahmânirrahîm adlı iki risalesindeki besmele ve esmâ-i hüsnânın mana ve gramer yapıları ile ilgili görüşleri, bu görüşlerin temelleri ve etkileri incelenecektir.