Dokuma kumaşlarda çözgü gerginliği ile kıvrım ilişkisinin teorik analizi

Abstract

Bu çalışmada, ham kumaştaki çözgü gerginliği-kıvrım ilişkisi, Başer (1982)’e ait yaklaşık ve kesin teoriler esas alınarak incelenmiş, deneysel çalışmalardan elde edilen sonuçlarla karşılaştırılmıştır. Dokuma kumaşlarda bükümlü polyester çözgü ipliği ile karde pamuk atkı iplikleri kullanılmıştır. Kumaşlar, çözgü gerginliğini, atkı iplik numarasını ve atkı sıklığını değiştirerek dokunmuştur. Kıvrım gerginlik ilişkisi açısından, kesin ve yaklaşık teoriden elde edilen sonuçlar deneysel sonuçlarla karşılaştırıldığında, ham kumaştaki çözgü kıvrım değişimi açısından yaklaşık teorinin, ham kumaştaki atkı kıvrım değişimi açısından da kesin teorinin deneysel sonuçlarla uyumlu sonuçlar verdiği görülmüştür.

In this paper, warp tension-crimp relation in grey woven fabrics is obtained from Başer’s (1982) large deformation and approximate linear theories and compared with experimental results. Twisted poliester warp yarn and cotton carded ring spun weft yarns are used in weaving fabrics. Different fabric constructions were woven by changing weft density, weft yarn count and warp tension during weaving. When the conclusions of approximate linear and large deformation theories are compared with the experimental results in terms of the relation between warp tension and crimp, it has been found out that the approximate theory gives similar results to experimental results in terms of warp crimp change in the grey fabric and the large deformation theory also gives similar results to experimental results in terms of weft crimp in the grey fabric.